Ο εκφοβισμός εκτός από εκείνους/ες που τον ασκούν και από αυτούς/ές που τον δέχονται, αφορά και όλους/ες που παρευρίσκονται και παρατηρούν όσα εξελίσσονται ή γνωρίζουν για την ύπαρξή του. Πρόκειται για ένα φαινόμενο στο οποίο συμμετέχουν πολλοί/ές, με διαφορετικό ρόλο ο/η καθένας/μία.
- εκείνων που εκφοβίζουν
- εκείνων που εκφοβίζονται
- των υπερασπιστών/τριών του/της μαθητή/τριας που εκφοβίζεται
- των αμέτοχων παρατηρητών/τριών, είτε παριστάμενων είτε εικονικών (διαδικτυακών)
- των βοηθών/συνεργών εκείνων που εκφοβίζουν
- των ενισχυτών/τριών εκείνων που εκφοβίζουν
- εκείνων που εκφοβίζονται, αλλά και εκφοβίζουν (διπλός ρόλος).
Στον κυβερνοχώρο, αντίστοιχα, ο παρατηρητής μπορεί να πάρει τον ρόλο
- αυτού που βοηθάει το παιδί που εκφοβίζει
- του παθητικού παρατηρητή
- του υποστηρικτή, υπέρ του παιδιού που εκφοβίζεται.
Ο ρόλος των μαθητών/τριών παρατηρητών θεωρείται πολύ σημαντικός στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του εκφοβισμού. Ορισμένα παιδιά παραμένουν αμέτοχοι παρατηρητές θεωρώντας, ενδεχομένως, ότι με αυτή τη στάση τους μειώνουν τη σημασία του γεγονότος, αλλά έτσι τελικά δίνουν λανθασμένα το μήνυμα ότι αυτό που συμβαίνει είναι αποδεκτό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι πιθανόν τα παιδιά να μην παρέμβουν, είτε επειδή θεωρούν τον εαυτό τους αδύναμο είτε επειδή φοβούνται ότι μπορεί να θυματοποιηθούν τα ίδια.